Τα ματάκια του έλαμπαν κάτω απ’ τα σκεπάσματα. Είχε
κουκουλωθεί μέχρι πάνω και οι δυο μικρές φλογίτσες μαρτυρούσαν την προσπάθεια
που κατέβαλλε να βγει από τη δύσκολη θέση. Να λύσει το πρόβλημα με περισσή
πονηράδα.
- Μπαμπά,
δεν μπορώ να κοιμηθώ…
- Μα
είναι αργά και αύριο έχεις σχολείο.
Το ήξερε. Ήταν ο κανόνας που έπρεπε να νικηθεί. Ο καθημερινός
του αντίπαλος.
- Πες
μου ένα παραμύθι, σε παρακαλώ…
- Χμμ…
Θα κάνω κάτι καλύτερο. Θα σου μιλήσω για τον Τόπο της Αγάπης.
- Τον
Τόπο της Αγάπης;
- Ναι.
Ο Τόπος της Αγάπης είναι ο τόπος που πηγαίνουν όοολοι οι άνθρωποι όταν
κοιμούνται βαθιά. Εκεί υπάρχει μόνο Αγάπη και τίποτα άλλο. Αγάπη και απέραντη
ομορφιά…
Ένα κεφαλάκι ξεμύτισε όλο απορία. Γνήσια και γλυκιά απορία,
ανάκατη με μια αυθόρμητη αμφιβολία.
- Και
που είναι αυτός ο τόπος;
-
Κανείς
δεν ξέρει. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι πηγαίνουμε εκεί κάθε βράδυ που
κοιμόμαστε. Στον βαθύ ύπνο, μετά τα όνειρα. Άλλωστε κάθε βράδυ πηγαίνεις κι εσύ
εκεί.
- Μα
δεν θυμάμαι τίποτα!
Η έκπληξη και η ξαφνική διέγερση έστειλαν τη βραδινή χαλάρωση
για περίπατο, και μάλιστα μακρινό. Ας είναι…
- Χμμ…
Μπορείς να θυμηθείς την Αγάπη;
- …………………..
- Θυμάσαι
τι παιχνίδι παίξατε σήμερα το πρωί στο σχολείο;
- Ναι.
-
Το
παιχνίδι αυτό ήταν ένα γεγονός που το θυμάσαι γιατί είναι κομμάτι από τη μνήμη σου,
γιατί τώρα είναι παλιό. Παρελθόν. Θυμόμαστε μόνο ότι είναι παλιό. Όμως η Αγάπη
είναι πάντα καινούργια. Απλώς τη ζεις μόνο στο "τώρα".
- Τι
εννοείς;
- Μπορείς
να θυμηθείς πόσο με αγαπούσες προχθές; Ή
μπορείς να μου πεις : "Μπαμπά, ξέχασα να σε αγαπήσω σήμερα, θύμησέ μου να σε
αγαπήσω αύριο";
- Αυτό
είναι χαζό!
- Είδες;
Δεν μπορείς να θυμάσαι την Αγάπη, δεν γίνεται δική σου και δική μου. Μονάχα τη
νιώθεις, να σε πλημμυρίζει, να σε οδηγεί…
Οι δυο φλογίτσες θέριεψαν για μια
ατελείωτη στιγμή. Μια στιγμή που το Εγώ και το Εσύ δεν υπήρχαν. Μόνο αγάπη και
σιωπή. Οι λέξεις έμοιαζαν ξένες, όσο καλοδιαλεγμένες κι αν ήταν. Η ξαφνική
κατανόηση εκτόνωσε την ένταση με τη δική της ιδιαίτερη ενέργεια. Τη χαρά μιας
νέας μεγάλης ανακάλυψης. Ενός Τόπου που είναι παντού και πουθενά, όπου όλα
είναι Ένα, ένας παλμός Αγάπης κι ευτυχίας. Όπου η μνήμη και η σκέψη δεν έχουν
καμία θέση.
- Κοιμήσου
τώρα γλυκέ μου και θα συναντηθούμε στον Τόπο της Αγάπης.
Ο νους αφέθηκε ελεύθερος να ησυχάσει.
Οι σκέψεις εγκατέλειψαν την αέναη κίνησή τους αδιαμαρτύρητα. Τα ματάκια έκλεισαν,
με ένα γλυκό στοματάκι να σε αφοπλίζει πριν σιγήσει για τη νύχτα:
- Μπαμπάκα,
είμαι ήδη εκεί…
Ήταν ένας μαγικός, δίχως όνειρα, ύπνος.
